Ne Yapıyorum Ben!

Aslında dişe dokunur hiçbir şey yapmıyorum. Bol bol yapmamam gereken şeyler yapıyorum. Mesela oyun oynuyorum hala eşşek kadar adam olduk bilgisayarı hala en çok oyun için kullanıyorum. Halbuki bilgisayar kullanımına dair çok güzel hayallerim vardı. Bu hayallerin gerçekleşmemesinde benim iradesizliğimden ziyade, iradesizliğimin temelinde yatan sebeplere eğilmek istiyorum. Bir kere çok geç bir dönemde tanıştım bilgisayarla. Teee Lise 2'de tanıştım. Çocukken babamın arkadaşlarını bilgisayarlarında Wolfied oynamışlığım ve Paint'te adımı yazmaya çalışmışlığım var ama onları saymıyorum. Bir, iki de internet kafelerde sürtmüşlüğümüz var ama fasulye bunlar hep fasulye. Çevremdeki arkadaşlarımda şunu gözlemledim ben, bilgisayarla erken yaşta tanışanlar genelde belli bir yaştan sonra oyundan alacakları tadı almış artık "Benim o taraklarda bezim olmaz" söylemine sahip oluyorlar. Böylece oyuna harcayacakları vakti diğer aktivitelere kaydırıp bilinçli bir kullanıcı payesine erişiyorlar. Ben de bilinçli bir kullanıcı olacağım günlerin hayalini kuruyorum hala. Hemen de geyiğe sarmışım, muhabbetim hiç çekilir bir hal almamış.

İftarlara katılıyorum, farklı arkadaş halkaları ile farklı günlerde ve mekanlarda iftar yapıyorum. Hepsi için ayrı bir mekan bulmak zor oluyor doğrusu ama elimden geldiğince uğraşıyorum. Sonra bugün kütüphanemdeki kitapları bilgisayar ile kayıt altına almaya başladım. Bu benim belki de son bir hafta da yaptığım en faydalı iş oldu. Şimdilik iki rafı geçirebildim. Uğraştırıyor biraz biraz ama bittikten sonra en azından aynı kitaptan bir kere daha almak gibi bir hataya bir daha düşmeyeceğimi sanıyorum.

Bloga'da hiç yazı yazasım yok arkadaş, çok afilli, alengirli şeyler olmuyor bu aralar zira. he normalde böyle şeyler çok sık mı oluyor sanki, yok olmuyor ama en azından hayatımıza yön verecek bir kaç şey oluyordu onları yazıyorduk. Olduğu kadar artık.

Kendime Not: Bu kadar oyun oynayacağına kitap okusaydın eheyyy.